Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

Ο καθρέπτης


                                          Ο καθρέπτης    



Όλα άρχισαν από την ώρα που μου μπήκε εκείνη η έμμονη ιδέα. Το σκεφτόμουν ασταμάτητα. Σκεφτόμουν ότι Ναι μπορώ να αλλάξω τη ζωή μου προς το καλύτερο. Μπορώ να είμαι ευτυχισμένη, υγιείς και επιτυχημένη. Το ίδιο και η οικογένεια που είχα δημιουργήσει με τον άντρα της ζωής μου. Σκεφτόμουν όλες αυτές τις αναποδιές που μου έφερνε η μοίρα. Όλα αυτά τα σταυροδρόμια που έπρεπε να επιλέξω την κατεύθυνση που θα πάρω. Πολλές φορές διάλεγα από εγωισμό, άλλες επειδή ακολουθούσα τους άλλους. Πόσες όμως επιλογές ήταν καθαρά δικές μου; Πόσες ήταν για την δική μου ευτυχία;
Έκλαψα, πόνεσα,  ούρλιαξα, θύμωσα, μετάνιωσα, οργίστηκα, μα όλα αυτά ήταν για να πάρω τα μαθήματα μου.Μαθήματα που με σημάδευσαν και άφησαν τα σημάδια τους βαθιά μέσα μου ,με ανεξίτηλο μελάνι.
Ποια είμαι τελικά; Δεν με αναγνώριζα
Γιατί άφησα να συμβούν όλα αυτά στη ζωή μου;
Δεν ήξερα.
Τι είναι αυτό που θέλω; Τι είναι αυτό που με κάνει να είμαι ευτυχισμένη; Ποια ήταν τα όνειρα εκείνου του μικρού κοριτσιού, που έτρεχε στα λιβάδια,ανάμεσα στα αγριολούλουδα;
Τότε κατάλαβα ότι είχα χάσει το στόχο μου. Είχα οικειοποιηθεί τους στόχους των άλλων.Στόχους που δεν με αντιπροσώπευαν.
Το φως στο δωμάτιο αργοσβήνει όσο περνούσαν οι ώρες. Άναψα ένα τσιγάρο και το βλέμμα μου έπεσε στον καθρέπτη. Τότε την είδα μέσα από την θολούρα του καπνού,που ανάδευε προς τα πάνω, καθώς περνούσαν από το παράθυρο και οι τελευταίες πορτοκαλιές αχτίδες του ήλιου...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου